Μετά από μισό αιώνα, το «The Dark Side of the Moon» αντηχεί ακόμα

Θλιβερά, βαριά τραγούδια για την τρέλα, τη θνητότητα και την απληστία, τονισμένα με έντονα όργανα – Ήταν αυτή η συνταγή για μια υπερπαραγωγή; Κι όμως πρόκειται για τη δημιουργία ενός από τα άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών

Δεν υπάρχει αμφιβολία για τη δημοτικότητα και την επιμονή του «The Dark Side of the Moon», του ανεξίτηλου άλμπουμ που κυκλοφόρησαν πριν από 50 χρόνια, την 1η Μαρτίου 1973 οι Pink Floyd.

Το «Dark Side» πέρασε σχεδόν όλα τα επόμενα 14 χρόνια —μέσω της πανκ, της ντίσκο, της πρώιμης χιπ-χοπ και της ποπ ακμής του MTV— μπήκε στο Top 200 άλμπουμ του Billboard. Και ανεξάρτητα από το πόσο οικείο έγινε το “Dark Side” στο ραδιόφωνο FM, οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να θέλουν το δικό τους αντίγραφο ή ίσως ένα νέο αντίγραφο για να αντικαταστήσει ένα γδαρμένο. Στην ψηφιακή εποχή, το άλμπουμ «The Dark Side of the Moon» επέστρεψε στα charts σε CD, πουλώντας και στη συνέχεια σε ροή περισσότερα εκατομμύρια.

Η επιτυχία του «Dark Side» τροφοδότησε τις φιλοδοξίες των Pink Floyd και του ηγέτη τους, Roger Waters, ο οποίος έχει περιοδεύσει από τότε σε αρένες και στάδια. Ο 79χρονος Waters παίζει φέτος το «πρώτο αποχαιρετιστήριο» ραντεβού του. Συνέλαβε το «The Wall», μια αφηγηματική ροκ όπερα που κυκλοφόρησε το 1979, που θα έδινε στο προσκήνιο τα αντιεξουσιαστικά αντανακλαστικά του, από δασκάλους μέχρι αρχηγούς κρατών, με φόντο το Τείχος του Βερολίνου

Ο Waters ανακοίνωσε επίσης το δικό του πλήρες ριμέικ του “Dark Side”, το οποίο θα έχει τα δικά του φωνητικά – όχι τη γεροδεμένη, θλιβερή φωνή του κιθαρίστα των Pink Floyd, David Gilmour – με τα λόγια του Waters πάνω από τα όργανα του άλμπουμ, μαζί με “no rock ’n’ roll guitar solos.”

Σε πρόσφατες συνεντεύξεις του, ο Waters περιέγραψε πιο θετικά το μήνυμα του άλμπουμ. «Αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι η σύνδεση μεταξύ μας ως ανθρώπινων όντων, ολόκληρης της ανθρώπινης κοινότητας», είπε στη Berliner Zeitung τον Φεβρουάριο. Αυτό είναι ρεβιζιονιστικό; Το «Dark Side» εντρυφεί στην αποξένωση, τη ματαιότητα και την απόγνωση. Η επιμονή του αποκαλύπτει πόσοι ακροατές αισθάνονται το ίδιο.