Η ιστορία θυμίζει το ρητό “εδώ που είσαι ήμουνα και εκεί που ήσουν θα είμαι”…
Τι ακριβώς είναι τα μυστικά κονδύλια; Μια πολύ πονεμένη ιστορία, εκτός του άκρως περίεργη που αφήνει πολλά κενά.
Τα μυστικά κονδύλια είναι χρήματα που οι Υπουργοί Εξωτερικών μπορούν να τα ξοδεύουν όπως, όπου και όποτε θέλουν, χωρίς να υποχρεούνται να καταθέσουν αποδείξεις ή άλλα σχετικά έγγραφα.
Ο λογαριασμός βρίσκεται στην Τράπεζα της Ελλάδας και τα χρήματα υποτίθεται ότι προορίζονται για την προώθηση των “εθνικών θεμάτων”.
Πολλά από αυτά φεύγουν στο εξωτερικό, κύρια προς δημοσιογράφους για να περάσουν το αφήγημα της εκάστοτε κυβέρνησης, χωρίς ωστόσο να αποκλείονται και ελληνικά ΜΜΕ. Υποτίθεται ότι καλύπτουν κι έξοδα συλλογής πληροφοριών και γενικότερα διάφορες ανάγκες για την πολιτική προβολή της χώρας μας.
Στην πραγματικότητα, το που καταλήγουν τα χρήματα το γνωρίζουν εκτός από τους υπουργούς Εξωτερικών και οι στενοί τους συνεργάτες, ενώ τα όποια “αποδεικτικά” στοιχεία καταστρέφονται εντός λίγων ημερών – κάθε εβδομάδα, σύμφωνα με έγκυρες αλλά πολύ παλαιότερες πληροφορίες μας.
Στην κόντρα Καμμένου-Κοτζιά, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, κατηγόρησε τον τέως -πλέον-υπουργό Εξωτερικών για κακοδιαχείριση των μυστικών κονδυλίων.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ εκείνης της περιόδου, το 2009 υπήρχε αύξηση των μυστικών κονδυλίων του Υπουργείου Εξωτερικών κατά 210% και αντιστοίχως το 2010 κατά 270%. Το 2009 συνολικά εκταμιεύθηκαν 57.207.000 ευρώ, δηλαδή 38.707.140 ευρώ περισσότερα από αυτά που προϋπολογίσθηκαν, και το 2010 διατέθηκαν 68.000.000 αντί για 18.000.000 που εγγράφηκαν στον σχετικό κωδικό του προϋπολογισμού. Ακόμη και εντός του 2011, σε κλίμα ακραίων περικοπών σε όλες τις δαπάνες, τα μυστικά κονδύλια αυξήθηκαν κατακόρυφα στα 43.000.000 ευρώ με αυξητικούς ρυθμούς.
Στις 30 Ιανουαρίου του 2012, Αλέξης Τσίπρας: Κατέθεσε ένα υπόμνημα πέντε σελίδων, με το οποίο ισχυριζόταν ότι είχαν περιέλθει σε γνώση του έγγραφα “που καταδείκνυαν την επιβάρυνση των κρατικών δαπανών με ιλιγγιώδη ποσά εκατομμυρίων ευρώ, ως υποτιθέμενες «απόρρητες δαπάνες»”, υποστηρίζοντας ότι είχε “ κατ’ επανάληψη ζητήσει από τους αρμόδιους υπουργούς και από τον πρωθυπουργό εξηγήσεις για το πώς τα ποσά αυτά δικαιολογήθηκαν και εκταμιεύθηκαν ως «απόρρητες δαπάνες», παρότι, όπως φαινόταν από το ίδιο το σώμα των σχετικών αποφάσεων, αλλά και “όπως προκύπτει από την μέχρι σήμερα αιδήμονα σιωπή των υπευθύνων, πρόκειται για πακτωλούς χρημάτων που προφανώς δεν διατέθηκαν για εθνικούς σκοπούς, αλλά για την εξυπηρέτηση άλλων σκοπών, σε πλήρη καταστρατήγηση της νομοθεσίας και της νομιμότητας”.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, ο κ. Κοτζιάς πρότεινε, από τους πρώτους μήνες του 2015 να ανατεθεί στη Βουλή ελεγκτικός ρόλος, προκειμένου να υπάρξει διαφάνεια στη διαχείριση των απόρρητων δαπανών του υπουργείου Εξωτερικών, σημειώνοντας ότι απόρρητες δαπάνες δεν διαχειρίζεται αποκλειστικά το υπουργείο Εξωτερικών και ότι κατά το πρώτο τρίμηνο του 2015 δεν «σπαταλήθηκε» ούτε ένα ευρώ για απόρρητες δαπάνες. Το 2017 ο κ. Κοτζιάς επανήλθε και ζήτησε από τη Βουλή να υπάρχει έλεγχος του 90% των απόρρητων κονδυλίων.
Όλο αυτό το γαϊτανάκι και το θέατρο παραλόγου ένθεν κακείθεν των πολιτικών κομμάτων γύρω από τα μυστικά κονδύλια, το που, τα πόσα και το γιατί των ποσών που φεύγουν με άκρα μυστικότητα, μόνο εκνευρισμό μπορεί να προκαλέσει στον Ελληνικό λαό και μια ακόμα αφορμή για δυσπιστία κι απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Όλες οι πρόσφατες κυβερνήσεις, μη δε του τεχνοκράτη Παπαδήμου εξαιρουμένης, φέρονται να υπήρξαν large με τα μυστικά κονδύλια κάτι που μας κάνει να αναρωτιόμαστε, πόσους δημοσιογράφους μπορούν να πληρώσουν αυτά τα τεράστια ποσά, σε πόσες χώρες και… σε πόσους πλανήτες;
Και στην τελική ποια είναι η “καλή” εικόνα που δήθεν παρουσιάζουν για την Ελλάδα; Ότι δεν φροντίζουμε ως θα έπρεπε τους πρόσφυγες και μετανάστες; Ότι κάναμε καλή προσπάθεια αλλά δεν φτάνει, χρειάζονται κι άλλες μεταρρυθμίσεις; Ή τους πληρώσαμε για να δημοσιεύσουν τις δηλώσεις του ΓΑΠ το πάλαι ποτέ, ότι κυβερνά ένα κράτος διεφθαρμένων;
Είναι πολλά τα λεφτά, Αλέκο, για να παρουσιάζουμε μια τόσο άσκημη εικόνα εντός και να πληρώνουμε για να προβάλλεται και εκτός.
Πολλά μπορεί πλέον να φανταστεί κανείς και να υποθέσει, και όχι άδικα, αφού δεν προβλέπεται διαφάνεια. Το σίγουρο είναι ότι πολλά ποσά σκορπίζονται στους ανέμους, υπό άκρα μυστικότητα, με τον ίδιο τρόπο που σκορπίζονται διάφορα νανοσωματίδια από αεροπλάνα για τα υποτιθέμενα μυστικά προγράμματα Γεωμηχανικής.
Ουπς!… Δεν φαντάζομαι να συνδέονται αυτά τα δύο; Γιατί την περίοδο που παρουσιάζουν αύξηση τα μυστικά κονδύλια, παρουσιάζουν αύξηση και οι “επίμονες ουρές” των αεροπλάνων στους ουρανούς. Όταν δεν υπάρχει διαφάνεια, ο καθένας μπορεί να υποθέσει ό,τι θέλει… άσε που μπορεί και να πέσει μέσα!
